در نقد دعوت متفکران غربی

پنجشنبه، 12 تير، 1382

در جامعه‌ای که هنوز با مبانی و مبادی "مدرنيسم" بيگانه است و هيچ يک از افراد آن "مدرن" بودن را به‌معنای حقيقی آن درک نکرده‌اند مگر قليلی، آيا به مصلحت است که به ترويج "پست‌مدرنيسم" بپردازيم؟!

در جامعه‌ای که ترويج "عقلانيت" مساوی با ترويج "کفر" قلمداد می‌شود، آيا به مصلحت است که به "نقد عقلانيت" بپردازيم؟!

حالا فرض کنيد که در چنين فضائی، دو سال پيش "مرکز بين‌المللی گفتگوی تمدن‌ها" از "يورگن هابرماس" دعوت کرد.

متفکری متعلق به "مکتب فرانکفورت" که شايد بتوان آنها را مروجان "پسامارکسيسم" دانست.

آوردن اين پيرمرد به ايران آنهم با اقامت حداکثر يک هفته‌ای تا چه حد توانست جامعه‌ی علمی ما را از نظريات او آگاه سازد؟!

متاسفانه اکثر فعاليت‌های ما ايرانيان حتی فعاليت‌های به‌اصطلاح علمی‌مان هم کاملا "ژورناليستی" است.

اين پيرمرد آمد و در دانشگاه تهران سخنرانی کرد. اما به تصريح استادانی که در آنجا حضور داشتند، اصلا مباحثی را که بخاطر طرح آنها "هابرماس" تبديل به "هابرماس مشهور" شده بود، مطرح نکرد. (مثلا او انتقادات عميقی در باب تکنولوژی دارد).

بلکه يک سخنرانی کاملا تبليغاتی در باب لزوم "سکولار شدن" جوامعی مثل ايران ارائه داد که البته با اعتراض برخی حاضران هم مواجه گرديد.

مثلا "مراد فرهادپور" به پشت تريبون رفت و سخنان او را "تو خالی" و "تکراری" دانست.

جالبه بدونيد که هزينه‌ی سفر "هابرماس" به ايران چيزی بالغ بر ۱۰۰ ميليون تومان شد!!

اگر واقعا مسوولان محترم آن مرکز، قصد داشتند که جامعه‌ی ايران را با افکار "هابرماس" آشنا کنند، می‌توانستند چند مترجم قابل و طراز اول کشور را به ترجمه‌ی مهمترين آثار اين متفکر پست‌مدرن دعوت کنند. [تازه بر فرض آنکه آشنائی جامعه با اين افکار به صلاح بوده و زودهنگام نباشد] و هزينه اين کار به‌واقع علمی، به‌مراتب کم‌تر از خرج سفر او به ايران بود.

از همه بدتر وضع اسفناک «مرکز گفتگوی تمدن‌ها» می‌باشد که با استعفای دومين رئيس آن، به‌واقع هدف تاسيس آن هم زير سوال رفته است!!!