قطعاً همه‌ی سخنان نتانیاهو مانند ماجرای شلوار جین نمی‌تواند دستمایه‌ی تمسخر قرار گیرد. به‌نظرم زیرکانه‌ترین جمله‌اش درباره‌ی موقعیت روحانی به‌عنوان رئیس‌جمهور برآمده از یک انتخابات درجه‌ی دوم بود. «روحانی نماینده‌ی مردم ایران نیست. او نماینده‌ی اراده‌ای برای تغییر است اما این اراده در یک انتخابات آزاد ابراز نشد». البته که می‌توان گفت روحانی (در هر حال) دست‌کم نماینده‌ی اکثریت کسانی است که ناچار شده‌اند یا از صمیم قلب دوست داشته‌اند به او رای بدهند، اما خوش‌مان بیاید یا نیاید کشور اسرائیل در قیاس با ایران حکومتی به‌مراتب دموکراتیک‌تر و آزادتر دارد. تا زمانی که این فاصله‌ی فاحش وجود دارد نتانیاهو می‌تواند به ما با دیده‌ی ترحم نگاه کند و نثار فحش و ناسزاهای زننده هم هیچ دردی را دوا نمی‌کند جز اینکه نشان می‌دهد غرور ما ساکنان مرز پرگهر تا چه حد جعلی و هدایت‌پذیر است.
این شما هستید که به خودتان به دیده ترحم نگاه می‌کنید. درد شما و ساکنان "مغرور" مرز پرگهر از یک جنس است. و منشأ هر دو از بی‌فکری‌ست.
پاسخحذفخب من به این نمی‌گویم ثبت دیدگاه. بیش‌تر به تخلیه‌ی روحی شبیه است. تنها یک پرسش ممکن آن است که آیا وضعیت فی‌نفسه (و فارغ از اینکه چه کسی به آن نگاه می‌کند) ترحم‌آمیز است یا خیر؟ شما که یگانه فکور در میان توده‌ی خودکم‌بین هستید بهتر است کمی به این سوال فکر کنید.
حذفخیر. وضعیت فی‌نفسه ترحم‌آمیز نیست. و این را نمی‌شود فارغ از اینکه چه کسی به آن نگاه می‌کند فهمید. همیشه یک نفر نگاه می‌کند.
پاسخحذفگذشتن از تمام تفاوت‌ها و گوناگونی‌ها در فرهنگ، تاریخ و دین دوجامعه، و انتخاب مناسبات اداره‌ی این دو جامعه به عنوان معیار مقایسه، تقلیل نادرستی‌ست از جنس تقلیل‌های پوپولیستی.
منظورم از بی‌فکری یعنی همین که گفتید: به تخلیه روحی شبیه است!
هیچ کدام از عناصر سیاسی جمهوری اسلامی و راه یافتگان به بخش بالایی قدرت، شلوار جین نمی پوشند و موسیقی غربی گوش نمی دهند. ورود به قدرت سیاسی پیش شرط اش دشمنی با غرب است. مردم ایران اگر علاقه مند به غرب باشند، چه در ظاهر (شلوار جین و موسیقی غربی) و چه در افکار (غرب زده باشند و تحت تاثیر فرهنگ و ادبیات غربی) راهی برای پیشرفت سیاسی ندارند. گرچه سال هاست که از سر ناچاری به جای سرکوب، تحمل می شوند.
پاسخحذفتمسخر نتانیاهو از طرف کسانی صورت می گیرد که سراپا و ذاتا مسخره اند. کافی است نگاهی به خودشان بیاندازند.
تمام سخنان نتانیاهو حتا بخش مربوط به شلوار جین و موسیقی غربی اش درست بود. مضمون مدعای نتایاهو این است که مردم ایران متمایل به غرب اند و حکومت مانع آن ها می شود. کجای این ادعا اشتباه است؟
درست است که مردم ایران به ماهواره و اینترنت آزاد دسترسی دارند، مشروب می نوشند، گوشت خوک می خورند، کتاب آیه های شیطانی سلمان رشدی را با ترجمه ی فارسی می خوانند، روابط جنسی آزاد دارند (بسیاری همجنس خواه اند)، در انتخاب دین آزادند و بلکه بسیاری بی دین اند اما همه ی این ها را غیر قانونی انجام می دهند. تاوان این آزادی های اجتماعی، مجازات های بدوی شلاق و اعدام است. بیش از دو دهه است (پس از مرگ روح اله خمینی) که کسی را اختصاصا به خاطر شلوار جین و موسیقی غربی نمی گیرند و در بازداشتگاه های مخوف کمیته ی انقلاب اسلامی آزار نمی کنند. خب که چه؟
مصاحبه ی نتانیاهو حتا یک جمله ی نادرست و غیر قابل دفاع نداشت. همین که سخنان او نقل نمی شود و فقط با آن مخالفت می شود، و مخالفت با آن هم از لودگی و زبان الواط فراتر نمی رود، جدی بودن حرف های او را نشان می دهد. مخالفان اگر می توانند جمله های او را نقل کنند و بگویند به چه دلیل کاذب است. بعید است بتوانند چنین کنند.