۱۳۸۵ فروردین ۱, سه‌شنبه

در باب دوستان

در بابِ آخرت از امیدِ میلانی، فوق‌العاده محشر بود!... فقط نمی‌دونم چرا اینقدر دیر بهش لینک دادم.
امید از موجوداتی ست که نسخه‌بدل و مشابه ندارد.

آریا صدای "فلسفه‌ورزی" در وبلاگستان است.
برای خودش دنیای متفاوتی ست که هر وقت فکر کنی داری می‌فهمیش، دقیقا همون لحظه باید به فهم خودت شک کنی.
نثر او (صرف‌نظر از محتوای تأمل‌برانگیزش) بدون مبالغه زیبا و منحصر به فرد است.
نوشته‌هایش الفاظی ساده، محتوائی عمیق و روحی دردمندانه دارد.
در ورای نقدهای رادیکالش به اسلام، چیزی جز عشق به انسان نخواهی دید.
مهم‌ترین ویژگی‌اش آنکه تمام معلوماتِ خود را (که یقینا از خیلی‌های دیگر بیش‌تر است) در مسیر و چهارچوبی مشخص به کار انداخته و ازشان بهره می‌گیرد.
او با هدف و دغدغه‌ای مشخص می‌نویسد، می‌خواند و می‌اندیشد و این به‌نظر من خیلی مهم هست.
حضورش در دنیای مجازی غنیمت است و از او بسیار می‌توان آموخت.

این دوتا محمد ( + و + ) هم هر دو از پدیده‌های بی‌نظیر وبلاگستان هستند... من عاشق جفت‌شون شدم!

حسن جعفری را متاسفانه خیلی دیر شناختم... خیلی دیر!
عجیب دلم برای نوشته‌های فیلسوفانه و تلنگر زننده‌اش با آن نثر زیبا و تحسین‌برانگیز تنگ شده است!
یادداشتِ "ملا جلال"اش فراموش‌ناشدنی ست.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر