آن آدم را به یاد دارید که در وبلاگش نوشت «... ما نسلِ جدید می‌خواهیم زندگی کنیم، به ما چه که در سالِ شصت و هفت چند نفر را اعدام کرده‌اند!»؟
تمامِ آن یادداشت آدرسِ فراموشی می‌داد؛ جنایت‌های رژیم را فراموش کنید!
تمامِ آن یادداشت آدرسِ فراموشی می‌داد؛ جنایت‌های رژیم را فراموش کنید!
دفعه‌ی پيش که اين‌جا را خواندم (همين يکی دو روز پيش)، به جای «آن آدم» مرقوم فرموده بوديد: «آن حرامزاده». خيلی خوب است اين درجه از مدنيت که تغييرش می‌دهيد. خودش نشان رشد و بلوغ است، ولی همين‌که به يک نفر که متفاوت با شما فکر می‌کند، توانسته‌ايد بگوييد «حرامزاده» يعنی به خيلی‌های ديگر در خيلی موارد ديگر هم می‌توانيد همين حرف را بزنيد. آدم برای روبرو شدن با خودش شهامت لازم دارد. روبرو شدن با ديگران زياد شهامت نمی‌خواهد، کمی کله‌خری کافی است. ولی خودش را آدم سخت بتواند شکست دهد.
پاسخحذفرهگذر ِ عزیز
پاسخحذفشما سخت نگیرید
منظور آدم ِ حرام زاده است
لینک ِ مطلب هم با این عنوان مشخص شده بود:
بستارد
که البته به سبب ِ حفظ ِ امنیت ِ اخلاقی، لینک فیلتر شده بود و مجبور شدم کل ِ یادداشت را از نو پست کنم و کامنت ِ شما و خودم را نیز
به هر حال آن آدم از نظر ِ من حرام زاده بود نه به این دلیل که متفاوت از من فکر می کرد بلکه درست به
این سبب که مقصودش را بدون ِ همین شهامتی که شما از آن سخن گفته اید، در لفافه ی ِ دفاع از زندگی و آزادی و غیره می پیچید
وقتی هم کسی فریبکاری پیشه کند، حرامزاده کمترین چیزی ست که در موردش می توان گفت
اگر از اینجا حذف شد، صرفاً جهت ِ میل به پاستوریزه نویسی بود
و البته کامنت ِ شما از جهت ِ ایستادگی در برابر ِ این میل، شایسته ی ِ سپاس است.