با خواندنِ سخنرانیِ زیبا و معصومانه‌ی * ملاله، بیش از پیش اندیشناکِ این حقیقتِ تلخ می‌شوم که آرمان‌خواهی به‌ضرورت با ساده‌اندیشی همراه است. این را البته به‌معنای منفی و تحقیرآمیز به‌کار نمی‌برم. شاید به‌راستی دولت‌ها واقعیتِ امروزِ جهان را بیش از حد پیچیده کرده‌اند تا سودِ خود را به‌چنگ آورند. از پیِ سخنانِ این دخترِ مبارزِ پاکسانی به واژه‌هایی چون «برابری»، «رفاهِ همگانی»، «صلح» و «حقوقِ بشر» می‌اندیشم. گمان می‌کنم چه توانِ معجزه‌آسایی نیاز است تا این کلافِ سردرگمِ جهانی را رشته به رشته نه با دندان و زور که با سرپنجه‌ی مدارا و مهر گشود. باور به دگرگونیِ انسانگرایانه در جهانی پُر از آشفتگی و خشونت؛ هیچ چیز مگر امیدی پیامبرگونه نمی‌تواند پشتوانه‌ی چنین ندای تحول‌خواهی باشد، آنهم در دورانی که هر تغییری در روندِ خود به‌گونه‌ای شوم مسخ و باژگونه می‌شود.
پی‌نوشت:
* می‌خواستم به‌جای «معصومانه» از «کودکانه» بهره ببرم اما گفتم شاید بدفهمی‌ها را فزونی بخشد. کوتاه آنکه «کودکانه» در این معنا یعنی نگرشی در نهایتِ سادگی، نوع‌دوستی و شفافیت.
http://www.4shared.com/office/uOBFwSWn/Div_Andishehay_Shakh_Shakh.html
پاسخحذفhttp://www.4shared.com/office/4Yn_LXvH/Gomrahehay_Kawoshgary.html
پاسخحذف