بعضی آدم‌ها چقدر خاص هستند! گویی روزگار (شما بخوانید: خداوند) از این آدم تنها و تنها همین یک نوع را آفریده است. آخر می‌دانید؟ روزگار (شما بخوانید: خداوند) از بعضی انواعِ آدم‌ها هزاران فرد آفریده است.
بله؟ بله! نیک می‌دانم که در منطق انسان را "نوع" نامند و نوعِ دیگری در زیرمجموعه‌اش قرار نداده‌اند. اما از منظرِ من، هر دسته از انسان‌ها برای خودشان یک "نوع" هستند و برخی انسان‌ها اصلاً نوعِ دیگری جز خودشان یافت نشود؛ به این‌ها می‌گویند نوعِ منحصر در فرد یا نوعِ منحصر به فرد.
چقدر خالص! چقدر طبیعی! چقدر خالص و طبیعی!
سرشار از تناسب! در همه چیز یعنی، از ظاهر گرفته تا خنده تا سخن تا شخصیت تا نحوه‌ی بودن.
بعضی آدم‌ها حضور با صفایی دارند!
بعضی آدم‌ها چنان شادیِ واقعی دارند که هر غصه‌ای را از یادت می‌برند!
در محضرِ بعضی آدم‌ها احساس آرامش می‌کنی!
بعضی آدم‌ها مغناطیسِ وجودشان خواستنی و پر از گرمی ست!
بعضی آدم‌ها چقدر ساده‌اند! سادگی‌شان هم منحصر به فرد است. سادگیِ مخصوص به خود دارند. در سادگی‌شان، بزرگیِ باورپذیری می‌بینی.
بعضی آدم‌ها سهل و ممتنع هستند! نمی‌شود از روی‌شان کپی کرد. قابلِ تکرار نیستند.
بعضی آدم‌ها چقدر یونیک اند!
بله بله. بسیارموافقم. بعضی آدم ها بودنشان کافی است برایآدم.
پاسخحذف