اون هشت سال اگر هيچ دستاوردی نداشت جز شکستن قداست موهومی که برای کاردينال ـ قيصر (بخونيد "ولی‌فقيه") بوجود آمده بود، به‌نظر من به تمام تلخی‌ها و شکست‌های ظاهريش می‌ارزيد. ارزيابی من در مورد اون کسی که باعث و بانی اين قداست‌زدائی شدّ، به‌همين دليل مجموعا منفی نيست.
قبل از اين کجا کسی می‌تونست برگرده بگه: "... نامه‌ی رهبر در تاييد صلاحيت معين، از نوع عفو سال ۵۷ شاهنشاه هست که از روی استيصال و ناچاری صادر شد."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر