ویژگی برخی نوشته‌ها مطلقا در درستی یا نادرستی‌شان نیست بلکه در جسارت و یکسره بر هم زدن تمام نگاه‌های مرسوم و متعارف به یک واقعیت تاریخی ست.
نوشته‌های محمد هم غالبا چنین حال و هوائی دارد و از همین جهت هم شاخص است.
مثلا این یادداشتش درباره‌ی حسین‌بن‌علی و معاویة یا درباره‌ی محمدبن‌عبدالله یا نوشته‌ی وبلاگ سابقش در باب واقعه‌ی شانزدهم آذر (روز دانشجو) و سه دانشجوئی که همه "شهید" مینامندشان، و محمد "شورشی" نامید.
چنین نگاه‌های متفاوتی - درست یا نادرست - تنها به‌سبب تلنگری که بر ذهن‌های کانالیزه‌شده و جهت‌یافته‌ی مخاطبان می‌زند، شایسته‌ی تأمل و درنگ است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر