چندی پیش ویدیویی از موسوی توسطِ تارنمای «کلمه» منتشر شد که آثارِ هنریِ او را هنگامِ ساخت از زبانِ خودش بیان می‌کرد. به‌طبع دیدنِ این فیلم برای من هم حسِ نوستالژیک/حسرت‌زدگی به‌همراه داشت. اما انگار یک نکته در آن نادیده ماند؛ زمانی که موسوی داشت دو اثرِ خود را در به‌تصویر در آوردنِ هنریِ نشانِ «شیر و خورشید» رونمایی می‌کرد، ناگهان گویی دچارِ حسِ شرم، خجالت، عذابِ وجدان و گناهِ درونی شده باشد، توضیحی بس متظاهرانه و مصلحت‌اندیشانه بیان کرد: «این شیره... در حقیقت شیر و خورشیده که به این شکل درومده... یه کمی حالتِ سمبولیک داره... مثلاً بیش‌تر خوی وحشی‌گرانه‌ی چیزای تمامیت‌خواه». خیلی دوست داشتم چنانچه روزی میرحسین را می‌دیدم از او بپرسم که اگر وضعِ «شیر و خورشید» این است که تو گفتی، پس وضعیتِ «الله اکبرِ» پرچمِ جمهوریِ اسلامی چه خواهد بود؟ قطعاً چیزی فراتر از «خوی وحشی‌گرانه‌ی چیزای تمامیت‌خواه» که بخت و آگاهی این ملت چنان نبود تا به‌موقع آنرا در چهره‌ی نورانیِ خمینی ببیند.
رک: دقیقه‌ی 5:10 تا 6:03
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر