چهارشنبه، 8 مرداد، 1382

به‌قول "سروش" ، اگر به زندگی برخی عالمان جهان نظر کنيد، می‌بينيد که خدائی را که به آن باور داشتند يک خدای کاملا عوامانه بوده است [يا شايد هم مصلحت خود را در اين می‌ديدند که تصويری عوامانه از خدا به‌نمايش بگذارند!]. مثلا "نيوتن" هر جا در مکانيک دچار اشکال می‌شد، پای خدا را به ميان می‌کشيد و می‌گفت که اينجا خدا مستقيما وارد عمل می‌شود و امور را سامان می‌دهد! همه مورخان علم گفته‌اند که "نيوتن" خدای خودش را آورده بود برای اينکه ضعف‌های تئوريک فيزيک خودش رو بپوشاند.
در تئوری ديناميک نيوتنی، منظومه شمسی بايد به‌تدريج نيروی خودش رو از دست بدهد و در هم بريزد. در آن تئوری اين نکته که چرا منظومه شمسی باقی مانده است، غيرقابل‌توضيح است. "نيوتن" برای حل اين مشکل، صريحا نوشته که: هر چند وقت يکبار خداوند می‌آيد و سيارات و کرات را دوباره جا می‌اندازد. يعنی: سيارات و کرات از جای خود در می‌روند و خداوند دوباره می‌آيد و ماشين کيهانی را کوک می‌کند و به آن نيرو تزريق می‌کند!!!! واقعا جای تاسف دارد که عالمان و دانشمندان، خدا را به ابزاری برای پوشاندن "جهل تئوريک" خود تبديل کنند.