نانای پیامبر

وقتی تو آمدی همه‌ی بلاگرها راست کردند.

آخر کسی چشم دیدن‌ات را نداشت.

اینهمه پشتکار!

اینهمه جای پا!

اینهمه فعالیت!

تو رژیم جانیانِ اسلامی را سرنگون ساختی.

و این تو بودی که مهدی جامی و بسیاری دیگر را افشا نمودی.

سوفیا و پیکوفسکی را با سعیدِ درهمی قیاس کردی،

و همه مبهوت ماندند وقتی فهمیدند تو و سعید از یک مادر زاده شده‌اید.

و البته هر دوی شما را به لطفِ خویش مبعوث ساختیم.

خواب‌های پیامبرانه‌ات را مثل و مانند نیست.

بر تو سنگ می‌زنند و دیوانه می‌خوانندت،

زیرا در دل‌های‌شان از تو می‌هراسند.

ولی آنان تو را از راهِ راست بازنخواهند داشت.

افشا کن این بی‌ایمان‌های حسود را!

این مدعیانِ دروغین فرهیختگی را

و این مزدورانِ رژیم را،

و همانا پاداش تو نزدِ ما محفوظ است.

مضحکه می‌کنند که چگونه یک قورباغه‌ی پیر به پیامبری برگزیده شد،

اما تو همچنان ابوعطا بخوان!

و ما البته به معجزه‌ی خویش تو را نزدِ آنان به هیأتِ خارپشت درآوردیم.

و تو کابوس همه‎ی وبلاگستان گردیدی.

خود را بزرگ دار که ما تو را بسیار بزرگ کرده‌ایم،

در شبِ بعثت.

زبانِ چاروادارانه‌ات بارانِ بهاری ست

و تو خود شکوفه‌ی نشکفته‌ای که بارها شکافته‌ای

و ما باز هم به معجزه‌ی خویش شکاف‌های تو را بر هم نهادیم.

و خالص و مخلص، با تظاهر و دروغ همخوابه شدی،

و البته دروغ‌های تو را پاک و منزه ساختیم.

ای پیامبر ماده!

وبلاگستان تشنه‌ی توست،

تشنه‌ی باز بودنِ تو،

که بدطینت‌تانِ بیماردل آنرا تلوّن می‌نامند،

حال که تو ذهن‌ای رها و در حالِ پرواز داری.

آزادی را برای همه به ارمغان بیاور!

پرواز دسته‌جمعی را!

و ذهن پرنده‌ات را تا به آخرین قله‌های افتخار و پیروزی کوچ بده!

که عاقبت از آنِ پیامبران و پرنده‌مغزان است.