«هیچ‌چیز ترسناک‌تر از تکیه‌گاه نیست. ذلت، رایگان‌ترین هدیه‌ی هر پناه‌گاهی ست که می‌توان یافت...» +
با منطق حاکم بر این جملات، اگر این پناه‌گاه "وجودی ابدی" باشد، هراس و ذلت آن نیز ابدی خواهد بود مگر آنکه به خدائی باور آوریم که برای‌مان نقش تکیه‌گاه نداشته باشد.
پ.ن: عکس‌ها و خصوصا عکس‌نوشته‌های او برای من حال و هوای خاصی پدید می‌آورد. زمزمه‌های او وجوه تراژیک زندگی را به زیباترین بیان به‌تصویر می‌کشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر