آدم‌ها دو دسته هستن:
اونهائی که خيال می‌کنن عاشق شدن و اونهائی که خيال می‌کنن عاشق نشدن.
هر دو دسته هم خودشون رو فريب می‌دن هم طرف مقابل‌شون رو.
اونهائی که خيال می‌کنن عاشق شدن و اونهائی که خيال می‌کنن عاشق نشدن.
هر دو دسته هم خودشون رو فريب می‌دن هم طرف مقابل‌شون رو.
به جان امیر یحیا قسم. آدما را اصلا نمیشه دسته بندی کرد. گاهی اینند و گاهی آنند و گاهی هیچکدام و گاهی مخلوطی از این و از آن. گاهی نیز، یه چیزی سوای همه ی اینا و اونا. من که در شناخت آدمی، به ستوه آمدم باور کن. مخصوصا وقتی به درون خودم نگاه می کنم و محیط اطرافم. //
پاسخحذفسلام یحیی...هر چند خیلی وقت پیش واسه من کامنت گذاشته بودی من الان اومدم بهت بگم که اونایی که درباره شک و یقین گفتم قابل انکار نیست...مثل قضیه خیر و شره قضیه مردو زن....یا خیلی پست مدرنی فکر میکنی که خیر و شر هم به نتیجه رسیدن...بیا این داستانمو بخون...اگه خواستی...
پاسخحذفوبلاگ قابل فکر و قشنگی داری. از وبلاگ من هم دیدن کن خوشحال می شم .
پاسخحذفwww.oloombateni.persianblog.com