جمهوریِ اسلامی در محاسباتِ خود اشتباهِ بزرگی کرده است. نمیتوان به همین سادگی از سرمایهی درونیِ یک ملت بهرهبرداری کرد و همهنگام آن را به تاراج برد. دستِکم چنین شتابان نه! ولی گویا رهبرِ ایران دیگر تابِ اندک دشواری را نیز در پیشبردِ اهدافِ خود ندارد. طراحیهای بلندمدت جای خود را به ارادهی کوتاهمدت داده است. کودتای یکشبهی خامنهای خود بهترین گواه بر پایانِ مدارای او با هر جریانِ ناسازگار است. ادارهی کشور به چنین شیوهای آیندهی تاریکی در پیش دارد. خامنهای میتوانست آهسته و پیوسته به استبدادِ پنهانِ خود ادامه دهد. اما از امروز تا زمانی که بههر سبب روزگارِ این رژیم بهسر آید، دورهی سراسر متفاوتی از تاریخِ سیاسیِ آن آغاز گردیده است. فراز و فرودِ دورانِ پیشِ رو از جنسِ سی سالِ گذشته نخواهد بود و دورنمای شومی را از هماکنون در چشمانِ تک تکِ ملتِ ایران میتوان دید.
پسنوشت:
شاهد از غیب رسید.
پسنوشت:
شاهد از غیب رسید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر